هدف از تدوین این استاندارد ارائه راهنمای خنک سازی شخصی برای تحقق موارد زیر است:
۱- افزایش رفاه: بهبود آسایش حرارتی ساکنین با توجه به تفاوت های فردی؛
٢- کاهش مصرف انرژی: ارائه راهکارهای کاهش گرمای درونی بدن یا خنک سازی مستقيم بدن بجای خنک کاری کل هوا بدون مصرف انرژی یا مصرف انرژی کم؛
٣- ارتقا بهداشت تنفسی: کاهش نیاز به روش های خنک کاری مبتنی بر حبس هوا در فضای بسته (کاهش انتشار بیماریهای واگیردار تنفسی).
روش های معرفی شده در این استاندارد برای افراد بزرگسال سالم در شرایط عادی و کار سبک در داخل ساختمان کاربرد دارد. همچنین برای افراد با نیاز خنک سازی بیشتر، مانند برخی افراد درشت اندام یا برخی بیماران خاص، به عنوان روش های مکمل یا مضاعف، کاربرد دارد. | هنگام ورزش یا فعالیت سنگین، انرژی تولیدشده ماهیچه های فعال حدود صد برابر ماهیچه های غیرفعال می شود؛ از این رو شرایط آسایش حرارتی حین فعالیتهای سنگین در دامنه کاربرد این استاندارد نیست.