غالباً نفوذ هوا بزرگترین دلیل اتلاف انرژی از پوسته ساختمان می باشد. هوای خارجی از طرق مختلفی مثل درز پنجره، در، دیوار و سقف به داخل ساختمان نفوذ می کند. میزان نفوذ هوا به داخل ساختمان می بایست مطابق استاندارد تعیین شده باشد. از پیامدهای نفوذ بیش از حد هوا، افزایش انرژی مصرفی در میزان گرمایش و سرمایش است. همچنین نشت و خروج هوای داخل ساختمان به خارج، سبب افزایش مصرف انرژی در سیستم های تهویه مطبوع می گردد.
برای کاهش نفوذ هوا، می بایست مراحل زیر را اجرا نمود:
• برطرف کردن درزهای موجود در ساختمان با تعیین محل نشت آنها.
• درزبندی با استفاده از مواد و رو شهای مناسب، به طور مثال استفاده از نوارهای درزگیر برای درها،
• آب بندی و درزگیری شکاف پنجره ها و درزبندی کامل سیستم های توزیع هوا در دیوار و سقف.
• ترویج استفاده از درهای گردان، درهای اتوماتیک و پرده های هوا، این تجهیزات به میزان قابل توجهی از هدر رفتن هوای تهویه شده و ورود گرد و غبار جلوگیری میکنند.
• کالیبره کردن درهای اتوماتیک به منظور کاهش اتلاف هوای تهویه شده
توجه به این نکته ضروری است که کاهش نفوذ هوا، ضمن کاهش بارهای گرمایشی و سرمایشی، حداقل 5 درصد کاهش هزینه های انرژی مصرفی بابت گرمایش و سرمایش ساختمان را به همراه دارد.در مبحث 14 مقررات ملی ایران نیز به بحث نشت و نفوذ هوا پرداخته شده است .
در نسخه جدید قوانین بین المللی حفاظت از انرژی الزامات و قوانین جدیدی برای بحث هوابندی ساختمان تنظیم شده است . این کتاب راهنمایی برای درک الزامات جدید در حوزه نشت و نفوذ هوا به ساختمان است و همچنین پیشنهادها و راهکارهایی جهت اجرای آنها ارائه می دهد.اطلاعات مفیدی از روشهایی که بر روی تعدادی خانه های موجود برای رسیدن به این الزامات انجام شده نیز، موجود است .