شیشه PDLC
نوید احمدی
| دسته بندی:
شبیه سازی اجزای ساختمان
| تاریخ انتشار:
18 اردیبهشت 1399
شیشه ها به عنوان یکی از مهمترین بخش های ساختمان تاثیر بسزایی در بارهای حرارتی وارده بر ساختمان دارند. به همین جهت توجه به عملکرد آنها و کنترل میزان تابش عبوری از آنها از اهمیت بالایی بر خوردار می باشد. به همین جهت در ادامه ی پست های قبلی در این قسمت یه بررسی عملکرد شیشه PDLC به عنوان یکی از زیر شاخه های شیشه های هوشمند فعال می پردازیم. در ادامه با تیم آپگرین گرید همراه باشید.
سیستم‌های PDLC [1]
سیستم‌های کریستال‌های مایع از دو لایه شیشه تشکیل شده‌اند که در بین آنها سیستمی تحت عنوان سیستم‌های پلیمری پراکنده شده در کریستال‌های مایع تعبیه شده است که توسط دو لایه‌ی رسانای الکتریکی شفاف احاطه شده است. در این لایه، کره‌های کریستالی مایع کوچک با قطر برابر با بزرگی طول موج طیف مرئی تعبیه شده است.
در صورت قطع شدن جریان الکتریسیته، کریستال‌های مایع در آرایش نامنظم خود مانع عبور اشعه‌های خورشید می‌شوند و این موضوع سبب می‌شود تا شیشه به حالت سفید و مات به نظر بیاید. همچنین زمانی که جریان الکتریکی برقرار می‌شود، کریستال‌های مایع به نحوی جهت گیر‌ی می‌نمایند که شیشه به حالت شفاف در می‌آید. درجه‌ی شفافیت شیشه توسط مقدار ولتاژ کنترل می‌شود. میزان عبور نور مرئی در حالت فعال این شیشه‌ها معمولاً از ۷۰ درصد فراتر نمی‌رود در حالی که این مقدار در حالت غیر فعال برابر ۵۰ درصد می‌باشد. با اینکه این سیستم‌ها به خوبی قادر به پخش نور مستقیم می‌باشند، اما قابلیت آنها در کاهش ضریب خورشیدی محدود بوده و در حدود ۰.۶۹ تا ۰.۵۵ می‌باشد. همچنین در مقایسه با سیستم‌های الکتروکرومیک، این سیستم‌ها نیاز به جریان الکتریکی ثابت برای عملکرد صحیح خود دارند. این موضوع باعث مصرف انرژی الکتریکی ثابت در حدود ۵ تا ۱۰ وات بر متر مربع می‌شود.
از این شیشه‌ها معمولاً در پارتیشن‌های داخلی یا خارجی که نیاز به ایجاد محرمیت در آن فضاها وجود دارد استفاده می‌شود. همچنین این سیستم‌ها به صورت رولی نیز در دسترس می‌باشند تا بتوان آنها را به صورت سفارشی بر روی سطوح شیشه های موجود نصب نمود.
[1] -Polymer Dispersed Liquid Crystal Device